ആണവമുക്ത ഭാരതത്തിനായി പോരാടുക

കൂടങ്കുളം പദ്ധതി ഉപേക്ഷിക്കുക

ആണവമുക്ത ഭാരതത്തിനായി പോരാടുക

അരനൂറ്റാണ്ടുമുന്‍പ്, പരിഷത്തിന്റെ ആരംഭദശയില്‍,

ശാസ്ത്രലോകത്തെ മറ്റുപലരേയും പോലെ പരിഷത്തും ആണവ സാങ്കേതികവിദ്യയുടെ ആകര്‍ഷകമായ വാഗ്ദാനങ്ങളില്‍ വിശ്വസിച്ചിരുന്നു. അളവറ്റതും ചെലവുകുറഞ്ഞതുമായ ഊര്‍ജ്ജസമ്പത്തിലേക്കുള്ള

വാതായനങ്ങളാണ് തുറക്കപ്പെട്ടിരി ക്കുന്നതെന്ന് പരിഷത്തും കരുതി.

എന്നാൽ വിവിധ ആണവനിലയങ്ങളിലും സംസ്കരണശാലകളിലും

മാലിന്യ നിക്ഷേപ സ്ഥലങ്ങളിലും ഉണ്ടായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന

അപകടങ്ങളും അവയോട് അധികൃതര്‍ എടുത്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന

നിഷേധാത്മക സമീപനങ്ങളും സംശയത്തിന്റെ വിത്തുപാകി.

1979 -ലെ ത്രീമൈല്‍ ഐലന്റ് അപകടം ഒരു മുന്നറിയിപ്പായിരുന്നു. ആണവനിലയങ്ങള്‍ പ്രവര്‍ത്തന നിരതമായി പതിറ്റാണ്ടുകൾ കഴിഞ്ഞിട്ടും

ആണവ മാലിന്യ സംസ്കരണം കീറാമുട്ടിയായി അവശേഷിച്ചതും

ഈ സാങ്കേതികവിദ്യയുടെ സാധുതയെക്കുറിച്ച് ആശങ്കയുയര്‍ത്തി.

താങ്ങാൻ പാടില്ലാത്ത ഭാരമാണ് നാം ഭാവിതലമുറയിലേക്ക്

പകരുന്നതെന്നത് ആസ്വാസ്ത്യ ജനകമായിരുന്നു.

ഈ സാഹചര്യത്തിലാണ് 1986 ല്‍ ചെര്‍ണ്ണോബിൽ ദുരന്തം അരങ്ങേറുന്നത്. അതോടെ വന്‍തോതിലുള്ള ആണവ അപകടങ്ങൾ സംഭവ്യതയുടെ സീമയ്കുള്ളിലാണെന്നും, ആണവനിലയങ്ങൾ സ്ഥാപിക്കുമ്പോൾ

ആ സാദ്ധ്യതകൾ കണക്കിലെടുക്കണമെന്നും പൊതുവേ അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടു. ആതുകൊണ്ടാണ്, എണ്‍പതുകളിൽ കേരളത്തിൽ, പെരിങ്ങോമിൽ

ഒരു ആണവനിലയം സ്ഥാപിക്കാനുള്ള നീക്കം ഉണ്ടായപ്പോൾ,

പാരിസ്ഥിതിക ലോലമായ കേരളത്തിൽ അതിനനുയോജ്യമായ സ്ഥലം ഇല്ലെന്നും നീക്കം ഉപേക്ഷിക്കണമെന്നും പരിഷത്ത് ആവശ്യപ്പെട്ടത്.

എന്നാൽ ഒരിടത്തു ഒരുകാലത്തും ആണവനിലയങ്ങൾ പാടില്ല

എന്ന നിലപാടിലേക്ക് പരിഷത്ത് അന്ന് എത്തിയിരുന്നില്ല.

പിന്നീടുണ്ടായ സംഭവവികാസങ്ങൾ വിശേഷിച്ച്, ഫുക്കുഷിമ ദുരന്തവും സൗരോര്‍ജ്ജം, പവനോര്‍ജ്ജം എന്നിവയുള്‍പ്പെടെയുള്ള ബദൽ ഊര്‍ജ്ജസാങ്കേതിക വിദ്യകളിലുണ്ടായിട്ടുള്ള പുരോഗതിയും

ആ നിലപാടിൽ നിന്നും മുന്നോട്ടുപോയി,

ആണവ നിലയങ്ങൾ ആവശ്യമില്ലെന്ന നിലപാടിലെത്താൻ

പരിഷത്തിനെ സജ്ജമാക്കിയിരിക്കുന്നു.

ഈ നിലപാട് 49-ാം വാര്‍ഷിക സമ്മേളനം അംഗീകരിച്ച ഒരു പ്രമേയത്തിലൂടെ കേരള ശാസ്ത്രസാഹിത്യ പരിഷത്ത് പ്രഖ്യാപിക്കുകയുണ്ടായി.